مقایسه الکترومایوگرافی عضلات ساق پا و حداکثر نیروهای عمودی عکس العمل زمین در حرکت فرود تک پای مردان دارای زانوی پرانتزی و نرمال

هدف مطالعه حاضر مقایسه‌ی الکترومایوگرافی عضلات ساق پا، حداکثر نیروهای عمودی عکس‌العمل زمین در حرکت فرود تک پای مردان دارای زانوی پرانتزی و نرمال می‌باشد. 26 نفر از میان دانشجویان مرد رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی، شامل 13 نفر دارای زانوی پرانتزی و 13 نفر دارای زانوی نرمال در این مطالعه شرکت کردند. فعالیت الکترومایوگرافی برخی از عضلات ساق پا همزمان با داده‌های نیروهای عکس‌العمل زمین اندازه‌گیری گردید. ناهنجاری زانوی پرانتزی با استفاده از کولیس اندازه‌گیری و ثبت شد. آزمودنی‌ها حرکت فرود تک پا را از ارتفاع 30 سانتی متر روی صفحه نیرو انجام دادند. حرکت فرود به دو مرحله تقسیم گردید: 100 میلی ثانیه قبل از تماس آغازین پا با زمین و 100 میلی ثانیه بعد از تماس پا با زمین)مرحله جذب نیرو(. تجزیه و تحلیل داده‌هابا استفاده ازنرم‌افزار16SPSS و آزمون آماریt مستقل انجام شد(05/0P?). نتایج تحقیق نشان دادند که در مرحله قبل از فرود در فعالیت عضلات نعلی، دوقلوی داخلی و درشت‌نی قدامی بین دو گروه اختلاف معنادار نبود (به ترتیب (76/0P?)، (09/0P?) و (77/0P?)). در مرحله جذب نیرو در فعالیت عضلات نعلی و درشت‌نی قدامی اختلاف معناداری نشان داده نشد (به ترتیب (68/0P?) و (92/0P?))، اما اختلاف فعالیت عضله دوقلوی داخلی بین دو گروه معنادار بود (04/0P?). اختلاف معناداری در حداکثر نیروی عمودی عکس‌العمل زمین در هنگام برخورد پنجه نشان داده نشد (22/0P?)، اما اختلاف حداکثر نیروی عمودی عکس‌العمل زمین هنگام برخورد پاشنه (003/0P?) بین دو گروه معنادار بود. نتایج این مطالعه نشان داد که افراد دارای زانوی پرانتزی در مقایسه با افراد نرمال در مرحله جذب نیرو هنگام فرود میزان فعالیت کمتری را در عضله دوقلوی داخلی از خود نشان دادند که ممکن است به سبب آن نیروهای بیشتری به مفاصل اندام تحتانی آنها ‌وارد شود. این موضوع ممکن است در طولانی مدت سبب آسیب‌دیدگی و بروز بیماری‌های تخریب مفصلی شود.